"Müde bin ich, geh' zur Ruh'"

(für meine liebe Oma, Brigitte "Gitta" Seibel-Stöwhase - 02/01/1921 - 10/03/2010, deine Cora)

Müde bin ich, geh zur Ruh,

schließe beide Augen zu.

Vater, lass die Augen dein

über meinem Bette sein.

Hab ich Unrecht heut getan

sieh es, lieber Gott, nicht an

deine Gnad und Jesu Blut

machen allen Schaden gut.

Alle, die mir sind verwandt

Gott, lass ruhn in deiner Hand

alle Menschen, groß und klein

sollen dir befohlen sein.

Kranken Herzen sende Ruh

müde Augen schließe zu.

Gott im Himmel halte Wacht

gib uns eine gute Nacht.

Text: Luise Hensel - 1817 (1798-1876)

A little Madness in the Spring

A little Madness in the Spring

Is wholesome even for the King,

But God be with the Clown --

Who ponders this tremendous scene --

This whole Experiment of Green --

As if it were his own!

(A little Madness in the Spring by Emily Dickinson)

Spring is in the air!

En, dat al welgeteld 2 dagen… We weten het, elk jaar opnieuw, dat na de donkere wintermaanden de lente er weer aankomt en toch geloven we het pas als ie er werkelijk is. En, heel raar, de lente komt meestal even plots als de winter: de ene dag was het nog grauw-grijs, koud en vroor het en sinds gisteren schijnt ze terug, de zon. De lucht is helblauw, de wolkjes tekenen prachtig wit af, vogeltjes kwetteren zelfs ’s nachts dat het een lieve lust is en de krokussen steken hun felgekleurde kopjes boven de grond, ook al zag je vorige week amper een sprietje groen. Je ruikt ‘m zelfs, de lente: dauwdruppels die verdampen in de zon.

Je gooit je wollen wintermantel in de kast (weliswaar niet te ver weg, want de winter zou toch zo nu en dan nog eens kunnen prikken), haalt terug frisse en vrolijke kleuren uit de kast en zet de verwarming een paar graden minder. Zonder zonnebril kan je zelfs om 8.00 u ’s morgens niet meer voor de deur, omdat de opkomende zon zo verblindend is, dat je amper een steek ziet.

In de krant vandaag gelezen dat deze winter de somberste sinds 1923 of zo ergens was. Toch wel opvallend, gezien ik me vooral de winterse taferelen van sneeuw en ijs als iets moois herinner, dat je niet alle jaren tegenkomt. Ja, ze had toen wel wat meer mogen schijnen, de zon. Maar, al bij al heeft de winter ook wel zijn charmes gehad, ook al blijf ik een lente- en herfstmens en zeggen noch winter noch zomer me veel.

Dit jaar ben ik zelfs de obligatoire voorjaarsmoeheid te slim af en heb ik een slaapreserve opgebouwd de laatste 2 maanden. Om de andere week ga ik gedurende 5 dagen lang zo vroeg slapen dat ik zo’n 10 uren slaap per nacht haal, wat me een enorme energieboost geeft en ik de indruk heb dat die voorjaarsmoeheid dit jaar geen kans gaat krijgen.

Nog een paar daagjes en dan ga ik mijn vast plantgoed ophalen, zodat mijn nieuwe huis me ook deze zomer een groene oase en een weelderige bloemenpracht te bieden heeft. Heerlijk, het vooruitzicht de natuur te voelen herleven met elk blaadje dat zijn prille groen gaat prijsgeven de komende weken.

Maar, niet alleen dat… Ook het vrijetijdsaanbod voor de kroost wordt de komende weken terug wat opgewaardeerd met buitenspeelactiviteiten, ver weg van computerspelletjes en de TV.

Spring is in the air!