Bij de tandarts in de wachtzaal kan je me geheid betrappen
op het lezen van “rioollectuur”: de Dag Allemaal, de Blik, de Story en meer van
die goedkope blaadjes, die je zelf nooooooooit zou kopen, maar toch leest als
ze ergens liggen. Groot is dan ook mijn teleurstelling als ik elders in een
wachtzaal (bvb. bij de röntgenarts of één of andere specialist) uitsluitend
saaie glossy regionale gratis magazines zie liggen, die voor de volle 100%
bestaan uit publireportages, full-page advertenties en saaie euregioverslagen –
je bladert er op 5 minuten doorheen (ook al moet ik toegeven dat er vaak mooie
en leuke foto’s instaan) en hebt uiteindelijk niks gelezen en je wachttijd is
al helemaal niet opgeleukt door sappige roddels, ook al zijn die in het geval
van de tandartswachtzaal soms al meer dan een jaar achterhaald.
Maar, over de wachtzaallectuur wil ik helemaal niet hebben.
Ik wilde iets dieper ingaan op een ander soort lectuur, nl. de toiletlectuur.
Neem nu mijn badkamer. Het toilet bevindt zich – bij gebrek
aan een apart toilet – in de badkamer met als visuele scheiding een aquarium
van 160 liter, kwestie van wat rust en “zen-gevoel” te bieden aan degenen die
thuis de pot nuttigen, domestic or foreign visitors dus. Nu ja, niet iedereen
is opgezet met Gitta, een vrij lelijke akelige vis van een 20 cm groot, die je
gegarandeerd aanstaart als je je broek uitdoet, maar dit geheel ter zijde. Op
het aquarium staat een Ikea-tijdschrifthouder met daarin de Libelles van het
afgelopen half jaar, een enkele Flair, de Seasons en de Nieuwe Hasselaar,
kwestie van ook op lokaal vlak wat bij te blijven tijdens die 5 minuten
sanitaire pauze.
Bezoekers – vooral de vrouwelijke bezoekers dan – zijn me
vaak heel dankbaar en vertoeven dan ook met graagte enige tijd in mijn
badkamer, zich nadien even verontschuldigend omdat het zo lang duurde (“Ja, ik
zag de Libelle en heb wat gelezen”). Echte rioolpers kan je er niet vinden, wat
dat vind ik gewoon zonde van het geld (zoiets lees je nu eenmaal enkel en
uitsluitend bij de tandarts *punt*).
Eén van die “toiletbezoekers” is mijn zus die geregeld als
ze van het kerkhof komt – het kerkhof waar onze mama rust is slechts enkele
100-den meters van bij mij thuis gelegen – bij ons komt binnevallen met als 1ste
dienstmededeling: “Even je toilet gebruiken”. Ook zij geniet dan van de geboden
lectuur en van het uitzicht op het aquarium en op Gitta, gezien dat aquarium en
die vis vroeger bij haar langs de schouw stonden, voordat ze een nieuw
onderkomen in mijn badkamer gevonden hebben.
Laatst was het eens “payback-time” en moest ik hoognodig
toen we gauw iets bij mijn zus gingen langsbrengen. Waar normaalgezien Humo’s
en Knack Weekends in haar kleinste kamertje (en dat mag je in dit geval heel
letterlijk nemen, zo krap is het er in het toilet onder haar trap) liggen, was
de tijdschriftenbak nu quasi leeg, op een catalogus van de AS Adventure na, die
er al maanden ligt en die ik al meermaals doorbladerd heb. Ik vond dus dat ik
er iets van moest zeggen: “Geen boekjes meer op het toilet”? Ze antwoordde dat
zowel zij als manlief nu de Iphone en Ipad meenemen op sanitaire pauze en dan
spelletjes spelen, zodat de lectuur overbodig geworden is. Niet dus! Want, ze
mag ook aan haar foreign visitors denken en niet alleen aan de domestic
gebruikers met hun I-dinges. De verleiding was dan ook groot om mijn
halfjaarvoorraad Libelles zusterlijk met haar te delen om mijn volgende bezoek
wat op te leuken, maar ik heb het dan toch maar niet gedaan…
Misschien moet ik wachten tot een volgende feestelijke gelegenheid
en haar ineens een abonnement cadeau doen, zodat het plasje bij haar thuis
evenveel literaire waarde krijgt als thuis... :-)
(Info voor degenen die er meer over willen lezen - al dan niet op het toilet: Kan-het-kwaad-om-te-lezen-op-het-toilet)
