donderdag 24 december 2015

Tips voor een echtscheidingsboekhouding


Echtscheidingsboekhouding. Ja, ik moet toegeven… Ondanks het feit dat ik in het eerste jaar van mijn managementopleiding grandioos gezakt ben voor boekhouden en er tijdens de herexamens niet veel meer van bakte, blijk ik nu – zo’n 20 jaar later – een échte cijferfreak te zijn. “Excelletjes” zijn helemaal mijn ding! Mijn hele leven – zowel werk als privé – is doordrongen van excelletjes…
Luidop hoor ik de lezer nu denken wat dat in godsnaam te maken kan hebben met MIES, Mens in een Scheiding.
Wel, heel erg veel eigenlijk… Ondanks het grote aantal echtscheidingen met onderlinge toestemming (kortweg EOT’s genaamd) word ik zo nu en dan in de privésfeer wel eens geconfronteerd met een iets minder peisvolle vechtscheiding, met een zeer prominente nadruk op de “V”. Menig scheidend medemens heeft me dan ook al het nut van een gerechtelijke echtscheidingsprocedure met advocaten uitgebreid willen toelichten. Je kent ze wel: hij een advocaat onder de arm, zij een advocaat onder de arm en beiden willen zoveel mogelijk hun gelijk halen en doen daar vaak jaaaaaaaaren over, zonder echter ook maar één stap vooruit te geraken.
Als kanttekening even vermelden dat ik me bewust ben van het feit dat niet elke scheiding rozengeur en maneschijn is en dat er vaak ook wel bezwarende zaken zijn, die een vlotte scheiding in de weg kunnen staan. Laat ik daarom even zeer simplistisch en ongenuanceerd stellen dat bijna alle gerechtelijke scheidingsissues ofwel om hoederecht ofwel om financiën gaan. Over dat eerste wil ik me hier niet uitspreken omdat dat zeer complex is en ik wil het dus enkel hebben over de financiële kant van een scheiding met kinderen waarbij co-ouderschap wordt nagestreefd. Scheidingsverhalen waarbij de advocatenkosten per scheidend persoon oplopen tot een afgeronde 100 euro per maand voor het opstellen van brieven, het indienen van weet-ik-veel-wat allemaal! Uiteraard formuleert de advocaat van de “tegenpartij” op elk van die brieven of verzoeken netjes een antwoord, de belangen van zijn/haar cliënt verdedigend. Ook die tegenpartij krijgt aldus maandelijks een afrekening van de advocaat van dezelfde omvang als die van de ander. Laat ons dus even stellen dat we het dan over 200 euro per maand hebben (gemiddeld en afgerond en uiteraard bij benadering, gezien ik zeker niet pretendeer een expert te zijn op dat vlak). Op jaarbasis maakt dat dan 2400 euro, als we even buiten beschouwing laten dat ook advocaten al eens op vakantie gaan en je dus misschien niet elke maand zo’n factuur in de bus krijgt.
Ik ken een (ex-)koppel dat nu al zo’n 10 jaar ruziet over (in mijn ogen) onbenullige dingen zoals bijvoorbeeld wie de winterjassen of de schoenen moet betalen, wie de sportkampen betaalt of naar wie de factuur voor de bijlessen wiskunde moet worden gestuurd. A rato van 2400€ per jaar maakt dat bij benadering een 24.000€ in die 10 jaar tijd! Dat is toch een hallucinant bedrag, waar je best wel wat leukers mee kan doen, niet?! Stel nog dat ik me hier ergens schromelijk misrekend heb. Stel nog dat de maandelijkse advocatenfacturen slechts 50 euro per (ex-)partner bedragen, stel nog dat ze slechts om de andere maand factureren, dan nog blijven het bedragen om over na te denken! Ook niet onbelangrijk om mee te nemen in deze fictieve denkoefening is dat beide advocaten er alle baat bij hebben om – geheel in hun eigen belang – hun cliënt(e) te blijven aansporen om het geschil lang genoeg te laten aanslepen. Want, zolang het geschil niet is opgelost kunnen zij blijven factureren. En, zolang jij dus met je ex blijft ruziemaken over wie de vakantie van de kinderen moet betalen ben je dus eigenlijk de volgende ski- en zonnereis van je beider advocaat aan het bekostigen!
Wat heeft dat nu in godsnaam met excel te maken?
Wel, dan nu de oplossing voor scheidende koppels die bovenstaande denkoefening begrijpen en inzien dat ze die 1.200 euro per kop per jaar beter in zichzelf en hun kinderen kunnen investeren, zodat er ondanks de onderlinge scheidingsperikelen wat extra overblijft om elk met je kroost op vakantie te kunnen gaan in de plaats van je advocaat nog maar eens op reis te sturen! (Voor alle duidelijkheid: ik heb niks tegen advocaten.)
Maak een boekhoudkundig excelletje, een kasboek als het ware, en noteer daarin de kinderinkomsten (kindergeld en bepaalde premies) en –uitgaven en wie deze betaald of ontvangen heeft. Maandelijks of jaarlijks maak je de balans op en zal je zien wat het verschil is en kan je dat eventueel onderling verrekenen. Boekhouding dus tussen 2 ex-partners die het ouderschap over de kroost delen en aldus ook de kosten.
In mijn persoonlijk geval betaalt mijn ex-man al jaren de naschoolse opvangfacturen van de kinderen en ik betaal de schoolfacturen. Ik zorg dat de kapper de 4 jongens hun haren knipt en hij zorgt ervoor dat ze elk seizoen nieuwe schoenen krijgen. Jassen doen we hoe het uitkomt en voor wat de kampen betreft: ik schrijf de kinderen in en betaal het voorschot, hij het saldo. Dus: als één van onze 4 kinderen iets nodig heeft, dan regelt één van ons beiden dat en wordt dat gewoon genoteerd. Nu, nadat we dit zo’n 7-tal jaren hebben gedaan, ben ik er ondertussen mee gestopt. De reden is heel simpel: aan het einde van elk kalenderjaar kwam de balans op ongeveer 50% elk uit en bleek er amper enig verschil op te zitten… en dat helemaal zonder enige ruzie of echtscheidingsadvocaat. Blijkbaar zorgen we beiden instinctief en evenredig ervoor dat onze kinderen niks te kort komen.
Als er dus nog enig vertrouwen en dialoog is, raad ik uit persoonlijke ervaring aan om het op die manier onderling geregeld te krijgen. Is die dialoog en het vertrouwen er niet meer, probeer dan een bemiddelaar, die er wel baat bij heeft om alle partijen zoveel mogelijk verzoend te krijgen en het vertrouwen te herstellen. Voor je het weet vier je terug communiefeesten/lentefeesten samen aan één grote (gescheiden) familietafel en typ je na afloop netjes in je excelletje wat het feestje gekost heeft en hoeveel gasten er familie van jou waren en hoeveel van je ex.  Zo zie je maar waarvoor die lessen wiskunde en boekhouden op school goed zijn!
Veel succes!
PS. Wil je een voorbeeld excel ontvangen van Cora’s echtscheidingsboekhouding, laat het even weten!

De Ideale Kerst



Laat ons eerlijk zijn! De media dicteren helaas hoe “het ideaal” eruit hoort te zien. 
Of het nu de ideale vrouw (90-60-90), de ideale man (de mijne!), het ideale kind (nooit vuil, nooit huilend, stinkend of zeurend), het perfecte gezin (“oooh, een koningswens! Wat zal je nu blij zijn!”) of de ideale kerst betreft (jaja, perfecte vrouw, met perfecte man en 2 perfecte kinderen onder de perfecte boom!).
Nu, ik heb gemakkelijk praten: ik vier kerst al 41 jaar op kerstavond (met dank aan mijn Duits-Oostenrijkse ouders) en de 25ste deden we eigenlijk niet zo gek veel – familiefeesten waren er als kind niet bij, gezien onze familie in het buitenland woonde. Of beter: wij woonden in het buitenland, ver weg van de familie, zodat ik ook na de scheiding van de vader van mijn kinderen elk jaar de kinderen op kerstavond bij me heb en hij ze de 25ste mag komen ophalen als zijn familie of die van zijn vrouw een kerstfeestje hebben of hij met hen thuis wil vieren. Samenvattend heb ik het ideale kerstplaatje dus nooit echt moeten missen.
Maar, ik herinner me wel nog goed die ene 25ste december, waarop mijn kinderen met hun papa weg waren en ik gewoon besloten heb om al mijn single-vrienden (en dat waren er toen heel wat), die geen perfecte partner of perfect gezinnetje hebben, uit te nodigen voor een “alternatief kerstdiner” – gewoon onder vrienden. Nadat de afwas gedaan was, doken we met z’n allen de lokale kroeg in en hadden we een fijne avond, gezellig en leuk, zonder veel kerstige poespas.
Ik bedoel maar: de ideale kerst is wat je er zelf van maakt!
Er is helemaal niks mis met een microgolfmaaltijd terwijl je in je uppie geniet van een uitgebreid bad of een leuk boek. Want, géén kerststress kan ook heel erg leuk zijn! En het is perfect O.K. als je een hoop single-vriendinnen uitnodigt voor een “Friends”-marathon met zakken chips en popcorn. Wil je dan toch “iets kerstigs” doen, doe dan eens iets voor anderen en ga in een lokaal ziekenhuis, vluchtelingenopvang, armentehuis of rusthuis langs en doe er wat kerstig vrijwilligerswerk. Wedden dat het je helpt relativeren en je al gauw je idee van de “perfecte kerst” gaat herzien? In onze stad is er trouwens een initiatief waarbij je een minderbedeelde of vluchtelingengezin voor de kerst bij je thuis kan uitnodigen en zijn er initiatieven zat waar je kerst kan vieren met anderen.
Viert “iedereen” die dag al en schiet je alleen over? Geen probleem: in de eindejaarsperiode is er allicht wel een andere dag waarop je de mensen die voor jou belangrijk zijn kan uitnodigen voor een fijn samen-zijn. Dus, als je kinderen er met kerst niet zijn, dan vier je kerst toch gewoon het weekend erop uitgebreid met je kroost? Of, beter nog: vier al lekker fijn voorop! Want, ook daar is niks mis mee! Mijn kinderen zeuren trouwens al sinds oktober en kunnen niet wachten op de kalkoenrollade met druivensaus en pommes duchesses. Ik zou hen geen groter plezier kunnen doen dan kerstmis een week of zelfs 2 eerder te vieren…
Mijn gouden raad voor een fijne kerst is dan ook: stap af van het perfecte plaatje dat je wordt voorgespiegeld en ga creatief om met de feestdagen op het vlak van tijd en beschikbaarheid en probeer eens een alternatieve kerstinvulling! Maak er hoedanook een gezellige tijd van.

Prettige feesten en graag tot volgend jaar…


Lees het artikel op Mies-magazine: http://miesmagazine.com/de-ideale-kerst/

Nieuw samengestelde vakantieplannen



Terwijl menigeen zijn kerstmenu aan het opstellen is of nog gauw de stad induikt op zoek naar een blinkende feestoutfit voor Oudejaar of de nieuwjaarsreceptie op het werk buig ik me al over de zomerplanning.
Beetje vroeg, zou je zo denken. Maar, niets is minder waar! Met 4+2 kinderen, waarvan er 4 in het om-de-week-ritme bij ons zijn en 2 in de zomermaanden telkens 2 weken blijven, komt er toch wel een hoop planning aan te pas. Met 3 van de 6 die studentenwerk mogen doen dienen we ook met deze factor voor het eerst bewust rekening te houden…
Voorheen lag het allemaal wat simpeler, hoewel er ook toen al enige proactieve aanpak nodig was op het vlak van “zomerplanning”: in de zomervakantie gingen mijn kinderen 10 dagen op kamp, een week kamperen met papa en plusmama. De 2 kinderen van mijn man namen we tussendoor al eens mee op verlengd weekend en met hun mama gingen ze op hun beurt dan ook op verlof. Mijn man en ik planden daarenboven elke zomer een midweek met de 6 kinderen in een vakantiehuis. Samenvattend is onze nieuw-samengestelde kroost dus best wel verwend met elk minstens 3 vakantietripjes in die 2 zomermaanden.
Ondertussen zijn er dus de ambities van de oudsten om in de vakantiemaanden ook hun eigen jaarbudget financieel wat op te waarderen en tegelijk zijn er de plannen om dat zuurverdiende geld gedeeltelijk in diezelfde zomermaanden over de balk te gooien tijdens meerdaagse festivalletjes of zonnige vakantietripjes met de familie van vrienden of liefjes mee (de oudste van onze kinderbende wordt er al 20 volgend jaar). “Wie, wat, waar, wanneer, hoe”, daar staan ze nu – in december – uiteraard nog niet bij stil. Zalig toch, die jeugdige spontaniteit! Ook op het vlak van vakantiewerk kunnen ze uiteraard nu nog niet zeggen of ze in juli dan wel in augustus gaan werken en waar. Allemaal onzekere factoren dus. Ook gaan mijn jongens de komende zomer één week langer op vakantie met hun papa, omdat het vorig jaar zo leuk was. De zomerkampplannen blijven naar goede jaarlijkse gewoonte nog even behouden, want ze amuseren er zich elk jaar opnieuw rot. (Gezien deze zekerheid heb ik vandaag alvast hun deelname bevestigd, kwestie van er op tijd bij te zijn.)
Op het zomerkamp na dus weinig concrete knopen die we nu al kunnen doorhakken, besefte ik vandaag. Voeg daar nog aan toe dat ik geen idee heb waar ik volgend jaar zal werken en hoe het me dan financieel zal vergaan en je hebt een heleboel “onzekere” factoren op een hoopje.
Ik hoor u al denken: “Gooi de langetermijnplanning gewoon overboord en doe eens gek: kies voor last-minute!” Wel, met 8 personen is dat dus totaal niet te doen. Als wij in januari ons vakantiehuisje voor de gezinsmidweek niet geboekt hebben, dan vallen we uit de vakantieboot! Want, betaalbare huizen met een capaciteit van 8 personen en toch wel enige luxe zijn heus niet zo dik gezaaid.
Waar is de tijd dat ik met 4 energieke kleuters zat, pas gescheiden, en ik het financieel en organisatorisch niet zag zitten om met de jongens op vakantie te gaan. Jarenlang was er geen nood aan een gedetailleerde langetermijnvisie als het op de invulling van de zomermaanden aankwam: in de vakantie was ik 2 weken verplicht aaneengesloten thuis (1 week met hen, 1 week zonder) en deden we gewoon leuke dingen in de buurt. Eten en slapen deden we thuis en voor de rest amuseerden we ons. Zo heerlijk ongecompliceerd.

Misschien moet ik er in april gewoon met mijn man even alleen op uit, ergens naar de zon, kwestie van in alle rust de komende zomerplannen te bekijken…