Wij zijn op vakantie geweest. Met heel het gezin!
En, heel het gezin, dat mag je bij ons best wel ruim zien: ikzelf met mijn man, mijn ex-man en zijn vrouw, de 4 zonen van mijn ex-man en mij én de lieve kleine kleuter-uk van mijn ex-man en zijn vrouw. (Alleen de 2 kinderen van mijn echtgenoot ontbraken om het plaatje helemaal compleet te maken.)
Vaak krijgen we toch wel vreemde reacties als we aangeven dat we zo met z’n 10-en (inclusief het liefje van de oudste zoon is dat!) op vakantie waren. Of dat niet vreemd is om met “je ex” op vakantie te gaan? Of dat voor mijn man en voor de echtgenote van mijn ex-man niet “raar” is om er samen op uit te trekken? Wel, niks is minder waar! Het voelt juist heel natuurlijk dat we met z’n 4-en de zorg over onze kinderen verdelen… en dat niet alleen op weekdagen, maar dus ook in het weekend of op vakantie.
Dat wij dat niet strikt gescheiden zien in perfect afgelijnde regelingen, ons opgedragen door de rechtbank, was trouwens al een struikelblok bij het eerste indienen van een voorstel tot scheidingsakte door onze notaris. Net zoals onze vraag om de “kinderwissel” pal in het midden van het weekend, op zaterdagavond te doen. Ik herinner me dat de rechter het er niet mee eens was dat we de “week-week-regeling” (het 50/50-co-ouderschap) met wisselmoment op zaterdagavond ook wilden doortrekken in de vakanties. Er diende officieel in de akte opgenomen te worden dat het “voor elk van de partners afzonderlijk mogelijk is om in vakantieperiodes de kinderen 2 opeenvolgende weken bij zich te hebben” om op vakantie te gaan. De akte werd aangepast en uiteindelijk werd de scheidingsvraag dan ook goedgekeurd. Hoe de wisseldag nu in de akte staat, weet ik eerlijk gezegd niet: we passen al vanaf het begin zaterdagavond na het avondeten ergens tussen 18 en 19 uur (of eventueel later) toe. Kortom: die scheidingsakte en haar inhoud, doet er voor ons niet toe!
Nu, zo’n 11-12 jaar later, kan ik zeggen dat we op het vlak van vakanties ook vanaf het begin gegaan zijn voor “onderling overleg” en gezond verstand: wilde de papa van mijn kinderen met hen op reis gaan in mijn “kinderweek”, dan werd daar gewoon een mouw aan gepast en werden die dagen op een ander moment gecompenseerd. Willen mijn man en ik er enkele dagen alleen tussenuit knijpen (vaak in functie van zijn buitenlandse opdrachten voor het werk), zonder kinderen, op een moment dat ze bij ons zijn, dan kijken we even met z’n allen of we het onderling geregeld krijgen. We zullen dus nooit dwarsliggen om dwars te liggen en proberen zo goed mogelijk voor elkaar te zorgen en alles gemanaged te krijgen.
Gaan we iets leuks met de kinderen doen, wat potentieel ook voor de andere ouderhelft fijn kan zijn, dan betrekken we elkaar. Zo hebben we jaren terug eens een huis gehuurd aan een Waals meer, waar de kinderen heel graag een avond wilden gaan wake boarden. Mijn man en ik zijn op sportief vlak echter niet zo avontuurlijk aangelegd, zodat we de jongens hun papa en zijn vrouw hebben uitgenodigd om ons een dagje in ons vakantiehuis te vervoegen. De kinderen zijn met hun papa gaan wake boarden, mijn man en ik hebben de foto’s gemaakt en nadien zijn we met zijn allen gaan eten in ons gehuurd vakantiehuis, waar ik voor de hele bende gekookt heb.
Dit jaar gaan mijn ex-man en zijn vrouw met hun zoontje in de zomer een midweek naar de Ardennen, naar een leuk groot huis met zwembad en sauna. Niet alleen hebben ze gevraagd of onze jongens hen 2-3 dagen willen komen vergezellen, maar hebben ze mij en mijn man uitgenodigd om een dagje mee te komen genieten aan het zwembad van hun vakantiehuis.
Als we eens gaan paintballen of naar een autoshow gaan, dan vragen we gewoon of de andere gezinshelft zin heeft om mee te gaan. Zonder enige verplichting laten we de mogelijkheid open om herinneringen te maken met en voor onze kinderen, gedeelde herinneringen!
Neen, het is heus niet zo dat we élk weekend of élke vakantie samen plannen maken. Maar, af en toe, dan is de mogelijkheid er wel om die momenten met elkaar te delen. Net zoals we dat trouwens doen met verjaardagen, afstudeerfeestjes en andere memorabele dagen.
Laatst zijn we dus écht op vakantie geweest, allemaal samen, voor een lang weekend Spanje! Het was een beetje een generale repetitie voor een langere droomreis naar Amerika, die we volgend jaar willen ondernemen op initiatief van de jongens hun papa. Net zoals wanneer je met vrienden op reis gaat, is het een kwestie van wat afspraken vooraf en tijdens. Gewoon wat rekening houden met elkaar. Want, je bent wel degelijk met 10 verschillende personen op reis!
Zo zaten wij, de 4 ouders, samen met de allerkleinste (de bijna 3-jarige kleuter van mijn ex-man en zijn vrouw) op 1 appartement en de 4 grote jongens met het liefje van de oudste op een ander appartement. Je leeft dus plots weer letterlijk samen onder hetzelfde dak. Je ziet mekaar vanaf het eerste wakker worden totdat het bedtijd is. En net zoals wanneer je met vrienden op reis gaat, stel je je vooraf de vraag of de verschillen in karakter en levensritme wel compatibel zijn als je zo dicht op elkaar zit gedurende meerdere dagen en nachten…
Heel eerlijk: het is reuzegoed meegevallen! Iedereen zorgt voor elkaar, je probeert rekening te houden met ieders wensen en verwachtingen en doet je best om er een fijne tijd van te maken, voor iedereen. In ons geval dus een heel geslaagde reis samen en hopelijk een blijvende herinnering voor onze kinderen later.
Uiteindelijk is dat net wat we willen: dat de kinderen blijven geloven in liefde, vriendschap en het zorg dragen voor elkaar, ook na een huwelijksbreuk. Wij willen dat ze zien dat de belofte van er voor elkaar te zijn in goede en in kwade dagen een belofte is die je ook na je huwelijk kan blijven waarmaken!
We kunnen dus nu met een gerust hart de Amerika-reis beginnen plannen en ervoor zorgen dat ook die gezinservaring een heel bijzondere wordt. En in tussentijd dragen we verder zorg voor de kinderen en elkaar, tezamen!
