Absurdistan...

Ik, geboren als Cora Tatiana Meier, loop al 36 jaar rond met die naam… en met de Oostenrijkse nationaliteit, beiden verkregen toen ik het levenslicht zag in België, als dochter van een Oostenrijker en een Duitse. De naam, een origineel cadeautje van mijn ouders. De nationaliteit, een cadeau van mijn vader. Het Duits is dan ook nog steeds de taal die in de familie het meest gebruikt wordt en we houden ook wel vast aan enkele tradities, al was het maar de wekelijkse schnitzel met aardappelsalade.

Ondertussen ben ik - 36 jaar later - een afgesloten huwelijk en 4 kinderen verder. De Oostenrijkse nationaliteit heeft me tot een anderhalf jaar geleden slechts uitzonderlijk “last” bezorgd (vroeger, voordat Oostenrijk EU-lidstaat was, had ik al eens problemen op luchthavens en werd er via een aparte checkpoint eens wat dieper in mijn ogen gekeken, maar verder dan dat gingen de nadelen ervan niet) en was vaak een zegen: geen stemplicht, noch in België, noch in Oostenrijk, zodat ik op mijn 36ste nog nooit ben gaan “kiezen” en geen benul heb hoe dat allemaal werkt.

Tja, anderhalf jaar geleden dan… Het “London-incident”… De Britse autoriteiten wilden me in Brussel niet op de Eurostar laten omdat ik geen reispas bij me had. Op dat moment (ik had voorheen niet zo vaak gereisd en nam meestal de auto om op vakantie te gaan) besefte ik dat ik dus geen Belg ben en dat hetgeen ik voor een identiteitskaart had gehouden en er exact zo uitziet slechts een “Document ter Staving van Duurzaam Verblijf” is en dus niet geldig is in het buitenland. Het is dus geen identiteitskaart, maar de vroegere verblijfsvergunning, kwestie van me te onderscheiden van de illegale asielzoekers, die ons land frequenteren.

Geen London-reis dus, maar wel een zoektocht naar mijn reispas, ergens weggeborgen (nog nooit eerder nodig gehad, laat staan bekeken) in een vergeten lade, maar schijnbaar nog 4 jaar geldig! Groot was mijn verbazing toen ik de reispas (voor het eerst) opende en de naam zag die erop stond: Cora Schuurmans! O.K., Schuurmans heten is geen ramp, mijn kinderen dragen die naam al sinds hun geboorte dus daar is zeker niks mis mee. En, ik ben 11 jaar met een Schuurmans getrouwd geweest, wat al bij al ook wel meeviel.

Nu ik stilaan plannen koester om in de komende zomermaanden er eens op uit te trekken, bij voorkeur misschien zelfs eens met het vliegtuig, kwam het idee bij me op een nieuwe reispas aan te vragen, gezien ik ondertussen gescheiden ben en de reispas dus niet meer correct is. Me richtend tot de ambassade van Oostenrijk kaartte ik dan ook het probleem aan van de “verkeerde” naam op mijn pas en dat ik deze misschien maar beter kan vervangen, ook al is ie nog tot 2013 goed?

“Guten Morgen! Sie haben sich bei uns informiert für einen Reisepass auf den
Namen Cora Meier. Es tut uns leid, aber den können wir Ihnen nicht ausstellen, da Ihr Name Cora Schuurmans ist und Sie erst eine Namensänderung beantragen
müssen.“

Ik ben dus mijn naam kwijt… en dat schijnbaar al sinds 1998! Tja… Bij deze weet ik nu dus wel dat mijn reispas perfect in orde is en ik hem nog kan/mag/moet opgebruiken tot 2013, gezien er geen foutieve gegevens opstaan, die men me zou kunnen verwijten. De naam op de pas is wel degelijk de naam die ik officieel draag volgens mijn land van herkomst: Cora Schuurmans, gezien ik door te huwen mijn eigen naam compleet kwijtgespeeld ben... en je je meisjesnaam niet zomaar terugkrijgt na scheiding.

Concreet draag ik dus nu voor de Belgische staat de Oostenrijkse naam Cora Meier en voor de Oostenrijkse staat de Vlaamse naam Cora Schuurmans. En, sterker nog...

Stel dat ik, Cora Schuurmans, een Oostenrijker tegenkom met wie ik wil trouwen… dan krijgen we de keuze of we de naam van de man of van de vrouw willen dragen, zodat ik mijn nieuwe Oostenrijkse man de naam Schuurmans kan geven bij huwelijk en onze Oostenrijkse kinderen dan ook Schuurmans zouden heten, net zoals hun Belgische halfbroers! En, als we dan zouden scheiden, dan zou die Oostenrijkse Schuurmans zijn naam (zijnde mijn naam… of eigenlijk de naam van mijn ex-man) kunnen verder geven aan zijn nieuwe vrouw! En, jawel, die kan dan weer scheiden en op haar beurt de naam Schuurmans verderzetten. Voor je het weet zit Oostenrijk dus vol van Schuurmansen...

Of, zoals men in Genk zegt: sjiek is mich dat!

Nu, op zich is het fijn dat de Oostenrijkers je de keuze laten welke naam je bij huwelijk wil aannemen: de jouwe of die van je man. In geval één van beiden een hooggeplaatste naam heeft (adel, politiek, enz.), dan kan je die zo doorgeven en mag je partner die zelfs houden en op zijn/haar beurt ook weer verder geven. Of, als je een naam hebt die je liever niet ziet, dan kan je daar ook zo weer vanaf: trouwen en hup, weg is de naam! En, dat in principe voor altijd...

Maar, in mijn geval had het fijner geweest als men mij van die keuze op de hoogte had gebracht voordat ik getrouwd ben, 13 jaar geleden! Dan zou ik nu nog steeds Cora Meier heten…

Nu dient er dus een procedure tot naamswijziging opgestart te worden, wat me een dagje Brussel kost, 50 euro aan taksen en 3 maanden geduld, omdat één of andere rechter in mijn "thuisland" moet beslissen of dat wel mag, mijn meisjesnaam, die wel degelijk mijn Oostenrijkse geboortenaam is, terugnemen. Tot dan heet ik op alle officiële Oostenrijkse documenten dus Cora Schuurmans.

Fijn voor de nieuwe "Mevrouw Schuurmans", die in september met mijn ex-man gaat trouwen: zij houdt volgens Belgisch recht haar eigen naam… terwijl ik volgens Oostenrijks recht zijn naam draag.

Nu ja, mijn reispas is nog 2 jaar geldig. Ik heb dus nog tijd voor de naamswijziging. En, wat het reizen betreft: ik zal vanaf heden alle tickets bestellen op naam Cora Schuurmans-Meier, zodat zowel mijn identiteiskaart als reispas op één of ander vlak ook in het buitenland min of meer correct zijn, gezien ik de luxe heb van officieel 2 namen te dragen! En, in geval van nood in het buitenland zal ik vanaf nu richting Oostenrijkse ambassade rennen, terwijl mijn lief die van België mag gaan opzoeken…

En, wat de ex-man betreft: die heeft me vandaag verzekerd dat hij "royalties" gaat eisen voor het (verder)dragen van zijn naam. Ik heb hem beloofd dat ik'm bij een komende gelegenheid op een "Duvel" zal trakteren... Tja, what's in a name, anyway ;-)

P.S. Misschien is het een optie om me tot Belg te laten naturaliseren, hoewel ik daarmee ook best wacht, gezien ik anders direct mijn 1ste stembusgang voor de boeg heb ;-)

Of, trouwen met een Oostenrijker die de achternaam Meier (toch wel een veel voorkomende naam ginder) draagt en dadelijk terug scheiden, dan is het ook opgelost en ben ik terug wie ik wil zijn: CORA MEIER!

De wettelijke info kan je nalezen op: http://www.help.gv.at/Content.Node/112/Seite.1120200.html