Ik ben op het werk… En ik (administratief bediende op een regionale zetel van een bank) draag jeans! Neen, niet de mooie donkerblauwe “deftige” bootlegged die zo mooi is met hakkenlaarsjes of pumps eronder en een rolkraagje en blazer erop. Neen, ook niet de strakke stretch, die ik zo graag in kniehoge laarzen wegstop en combineer met een witte blouse, wollen gillet en corduroy (a.k.a. “ribfluweel”) vestje voor een meer stijlvolle “British” tweed-look. Ik draag vandaag de “werkjeans”, een Celio-modelletje van meer dan 10 jaar geleden met grote gesloten zakken ter hoogte van de bovenbenen, waar je perfect een hamer, een schroevendraaier, je GSM én een pak sigaretten in kwijt kan. (90% Van mijn jeansbroeken zijn nu eenmaal “mannenmodellen”… omdat die me zo goed zitten en staan!)
De werkjeans dus… gecombineerd met sneakers (kwestie van ietwat stijlvol te zijn heb ik gekozen voor de donkerbruine met oudroze van Esprit en niet voor de “werksneakers” die ik thuis aandoe en die vol verf, lijm en javel hangen), een shirt met lange mouwen (van Guess Jeans ipv dat uitgewassen grijze Aldi-t-shirt dat ik thuis op de “werkjeans” zou dragen) en mijn favoriete knaloranje “hoody” van Jack & Jones ipv de groene Wibra-fleece die ik thuis aandoe als er klusjes gedaan moeten worden of ik naar het containerpark rij. Vanochtend na het douchen werkte ik het geheel af met een spritz van mijn favoriete dagelijkse parfum, die ik al 16 jaar gebruik…
Ondertussen, enkele uren later, hangt er een zweem van stof en zweet op me… en besef ik in de steeds leger wordende kantoorruimten dat ik nog 4 werkdagen voor de boeg heb. 4 werkdagen in 2011, 4 werkdagen in dit gebouw, 4 werkdagen op deze stoel, 4 werkdagen voor dit bedrijf, 4 dagen met deze collega’s, 4 dagen voor deze baas, 4 dagen met dit spectaculaire uitzicht vanop 4 hoog over het Limburgse groen en de vergelegen mijngemeenten… 4 dagen! Ik hou de moed erin door me fysiek kapot te werken hier: al 2 maanden ben ik bezig met de voorbereidingen van de verhuis, maar nu ben ik echt fysiek zwaar op het randje van mijn limiet aan het gaan. Gezien ik hier moederziel alleen zit (de rest van de collega’s/regiomanagers verkiezen momenteel al het werken vanop de baan en thuis en mijden het hier, gezien hun warme en gezellige nest al sinds enige tijd leger en leger wordt en er van de huiselijke sfeer niet veel meer overblijft. En ja, allicht ook omdat ik een weinig meegaande collega ben momenteel), zit er niks anders op dan zelf de handen uit de mouwen te steken. Tja, maandag (de eerstvolgende werkdag na vandaag, vrijdag) komt het sloopbedrijf de binnenmuren neerhalen en dan is het allicht beter dat alle achterliggende burelen leeg zijn. Loodzware bureaus, vreselijk onhandige kasten en reeds ingepakte verhuisdozen met het resterend klassement van 14 jaar (na grondige opkuis ervan) worden nog maar eens verschoven.
Een deel van het meubilair wordt straks al opgehaald, de rest volgende week donderdag na de sloopwerken. 4 dagen dus…
Ondertussen heb ik me voor de rest van dit jaar verlof gegund, gezien ik de resterende dagen maar beter kan opmaken en even kan bekomen van een turbulent jaar alvorens 2012 aan te vatten. Het thuis-zitten gaat deugd doen… Ik wil mijn sportabonnementen in die 2 weken opgebruiken (kan ik eindelijk eens overdag gaan sporten!) en zo wat fysiek herbronnen en nieuwe kracht putten om de winter goed door te komen. Maar, eerst wordt het begin volgende week nog spannend: maandagochtend (alvorens de werkjeans aan te doen toch maar eerst kiezen voor een meer stijlvolle optie) mijn contractvoorwaarden bij “Bedrijf A” gaan bespreken, nadat ik er gesprekken gehad heb en tests heb afgelegd voor een nog niet bestaande functie en dus nog niet gepubliceerde vacature, zodat ik allicht concurrentieloos en zonder zelf te solliciteren (dankzij netwerking) dit jaar nog een getekend contract op zak ga hebben (staat ongetwijfeld mooi onder de kerstboom). Dinsdag ga ik toch nog gauw bij “Bedrijf B” op 1ste gesprek, ook al zijn er redelijk wat “contra’s” verbonden aan de geafficheerde functie. Maar, praten kost niks! Dan heb ik nog kandidaturen lopen bij Bedrijf C en D, waar ik nog niet op gesprek geweest ben, maar wel iets verwacht, gezien ik door enthousiaste selectiekantoren werd voorgesteld aan deze bedrijven, die 100% achter me staan en me in die bepaalde functies zien werken én slagen. Maar, Bedrijf A zal het allicht worden, ook al hoop ik van ganser harte dat er geen onvoorziene omstandigheden alsnog roet in het eten gooien.
Volgende week ben ik nog 4 werkdagen inpakker-verhuizer en vervul ik daarnaast mijn gewone taken (helaas komen er veel last-minute opdrachten bij en ongeplande “extra’s”, gezien mijn teamleden beseffen dat mijn verhaal hier vreselijk eindig is en dat dit voorziene einde ongelooflijk snel dichtbij komt)… in werkjeans en sneakers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten