woensdag 21 november 2012

Op dieet...


Ik heb altijd het geluk gehad van gezegend te zijn met mijn moeder haar metabolisme! Die vrouw kon eten wat ze wilde en bleef slank. Allicht ook wel omdat haar mega-huishouden en tuin haar elke dag van 6 u tot 18 u op de been hielden en het woord “zittend beroep” haar vreemd waren. Met 25 are tuin, een zwembad en kei-grote hoevewoning had ze dan ook geen tijd voor een zittend beroep. Ondanks het feit dat ze naast haar bijna 20 jaar durend kankerverhaal ook jarenlang schildklierziek was en eigenlijk een ton van boven de 100 kilo had moeten zijn – goh, ik herinner me nog haar wanhoop toen ze hoorde dat ze schildklierziek was en vreesde dat ze zo’n megalijf zou gaan krijgen – bleef ze altijd even knap en slank.

Zelf had ik dan ook niet te klagen: 1m69,5 groot en als tiener 57 kilo. Dat werden er dan 59 toen ik ging studeren en na de 4 kinderen zat ik op een 61 kilo. Niet dat ik daarmee tevreden was, neen. Zelf vond ik die “6” ervoor vreselijk! Maar, ik kon en mocht alles eten zonder bij te komen. Nu, als randnoot dient erbij vermeld te worden dat ik 14 jaar lang quasi zonder collega’s werkte en er dus behalve tijdens meetings niet echt gegeten werd. Ontbijten deed ik nooit en overdag nam ik me om 11 u een kom cornflakes en dat was het dan tot aan het avondeten. Gezien ik toen nog rookte op kantoor, lurkte ik meerdere sigaretten per dag op en smeerde de motor met liters cola light. Tja, gezond is dat zeker niet, ik weet het. Tegen de avond schranste ik me dan goed vol met vaak een dubbele portie vlees en al wat de pot zo nog schafte. Ik moet wel zeggen dat ik van nature uit een groenteneter ben en een behoorlijke afkeer heb van fastfood en écht ongezond eten. Geef mij maar een lekker slaatje (weliswaar voorzien van krokant gebakken spekjes en geitenkaas met honing) in de plaats! Als niet-Belg ben ik ook helemaal niet zo tuk op frieten met mayonaise en zal je me dat eerder zelden zien eten.

Anyway, sinds een jaar of 2 weeg ik 63 kilo en er ging geen gram vanaf... maar er kwam ook geen bij. Ik voelde dat ingrijpen nodig was, gezien de nijpende staat van mijn vestimentaire collectie me ertoe verplichtte. Tja, die collectie is ondertussen 3 kleerkasten groot en ik neem niet graag afscheid van mijn geliefkoosde stukken, zodat afvallen de enige optie was. Ik wierp me op het proteïnedieet Almased (zie eerder blogbericht daaromtrent), wat me vooral veel honger opleverde en weinig resultaat. Ik ben er dan ook mee gestopt en zag de balans uitslaan richting 66 kilo. *slik* De 70 kwam nu echt wel heel erg dicht, terwijl ik de 60 al zo haatte. 

Toen de Hunkerman begin dit jaar in mijn leven kwam viel ik op 3 weken tijd maar liefst 6 kilo af en zat ik op 60 kilo rond (ik meen zelfs een enkele keer de 59 op de weegschaal gezien te hebben, maar dat kan ook wel wishful thinking geweest zijn, ik weet het niet meer). Maar, dat mooie liedje duurde niet lang, op het vlak van mijn gewicht dan. We gingen veel en lekker tafelen samen, hij kookte voor mij, ik voor hem en mijn wekelijkse sportbeurten moesten plaats maken voor gezelligheid (en lekkere knabbels en treats) in een meer relationeel kader. En jawel, daar waren ze weer, de 66 kilo!
Het heeft ook wel de maken met de jobswitch natuurlijk: minder sigaretten, nog meer zitten dan voordien (8 volle uren per dag) en collega’s die al eens trakteren, een koffieautomaat die de meest heerlijke chocomelk gratis aanbiedt, lunchpauzes, tussendoortjes, enz. Die nieuwe job is echt een feest voor mijn vetcellen.

Dus, terug aan de shakes! Ditmaal niet de Almased, want die komt uit Duitsland en is best wel duur, maar de gewone maaltijdvervangers uit de Carrefour in de overheerlijke smaken banaan, vanille, chocolade, citroencake, appel-kaneel en meer van dat. Echt lekker zo voor het ontbijt, maar als maaltijdvervanger krijg je zo nu en dan toch wel honger. En, echt afvallen deed ik er ook niet van.
Toen de zomer door was zat ik plots aan volle 68 kilo! Neen, gelukkig was ik er niet mee... Vooral omdat mijn kleren nu helemaal niet meer wilden passen en er boven elke jeansbroek een serieuze zwemring kwam bovendrijven. 

Veel op stap gaan doe ik niet meer sinds ik met de Hunkerman ben, maar zo nu en dan zakken we nog eens af naar ons vertrouwde café. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik er een kameraad na langere tijd weer zag en hij maar liefst 22 kilo minder meesleurde dan 3 maanden ervoor! Wauw! Ik moest en zou te weten komen wat zijn geheim was. Een simpel antwoord: de diëtiste. Wil het dan ook lukken dat zijn wonderdokteres aftrekbaar is van het ziekenfonds (wegens academische titel “Dr.”) én bovendien slechts een straat verder zit dan waar ik woon.

Dadelijk gebeld dus voor een eerste afspraak. En, ondanks de tegenkantingen van collega’s en vrienden (“Jij bent toch helemaal niet dik”), bevestigde ze me wat ik al vreesde, nl. dat ik een veel te hoog vetpercentage in mijn lijf heb en echt wel kantje-boordje zit. Maar, ze zou me helpen... Met een dieetplan onder de arm en de belofte van -0,5kg per week ben ik gemotiveerder dan ooit om mijn metabolisme terug in orde te krijgen en de magische grens van de 60 kilo te halen en tegen de zomer superstrak in mijn vel te zitten. En, ik heb alvast een beloningsplan voor mezelf opgesteld: ik start in december met permanente ontharing (allicht daarover meer als ik de 1ste sessie afgerond heb), iets wat ik al heel lang wil en waar ik nu écht voor zal gaan.

Ondertussen ontbijt ik alle dagen (behalve in het weekend), drink ik veel water (hoewel ik toch nog steeds aan meer dan een liter cola light per dag zit), gebruik ik suikervervangers,  neem ik 3 volwaardige maaltijden en 3 tussendoortjes tot me en heb ik geen honger, ook al steken sommige dingen me wel de ogen uit. Maar, met een caloriënteller bij de hand beperk ik het zondigen tot zaken die qua calorieën niet zo fel doortellen en heb ik al heel wat bijgeleerd.

En, ja, ik heb ook leren liegen. Laatst op restaurant heb ik moeten liegen over het feit dat ik lactose-intolerant ben om de dame blanche die in het menu inbegrepen was te kunnen ruilen voor sorbet, wat ik sowieso al liever eet (ik ben geen roomijsfan) én wat ik bovendien van de diëtiste màg eten! Tja, ik troost me dat het een leugentje voor het goede doel was ;o)

Na nog geen 1,5 maanden ben ik al 2 kilo en 4cm buikomtrek kwijt en ben ik vastberaden om die 60 te halen en te houden!...

1 opmerking:

  1. Echt ma dan ook echt ik ga deze strategie ook eens onder de kast uithalen Cora. Ben dan wel een pak groter dan jij ma die 7 voor mij soortelijk gewicht stoort me nu ook sinds enkele weken. Is het de zon die mee bepaalt dat je er beter uit ziet met enkele kilootjes minder. Yep en vooral al die leuke jurkjes in m'n kast die niet bepaald staan te wachten op een bol buikje.......Ik ga, na dit volledig pak chocolade koeken naar binnen gesmikkeld te hebben, er ook eens aan beginnen...................viva le soleil...en jou inspiratie

    BeantwoordenVerwijderen