Ze zijn er weer… de kracht en de energie!

Soms kan een weekend echt wel het verschil maken. Vorige week nog compleet gebukt onder de verbouwingsnasleep en een hangende verkoudheid om deze week fris en monter te starten. De zon zaterdag heeft geholpen, 25°, rommelmarkt 2 straten verder waar ik me een vrolijk gekleurd kleedje en een nog prettiger bolletjesrokje gekocht heb, retro-achtig, soepel vallend en echt wel “mijn ding”. Ook de kids hebben op de rommelmarkt leuke spullen gevonden en waren elk met 2 euro meer dan gelukkig en konden hun Pokémoncollectie met enkele uitzonderlijke stukken uitbreiden. Namiddag dan een fijn familiefeest op het terras van mijn zusje en ’s avonds decadent uitbundig en overheerlijk getafeld bij en met vrienden, een leuke bende bijeen. Ondanks het drukke programma toch tijdig gaan slapen en lekker lang blijven liggen zondagochtend.

Dankzij vader’s connecties zondag dan een upgrade gehad van “plebs” naar VIP, wat altijd leuk is. Parking vlakbij de ingang en in een aangenaam kader en beschut van de regenvlagen in alle rust je dag beginnen met: “Wat wenst u te drinken? Champagne?”, terwijl ze voor de 3de maal op rij een plateau broodjes en sandwiches onder je neus duwen en je ’s middags al bij kaarslicht kan genieten van Keltische klanken in selecte kring. Nu, die selecte kring is mijn ding absoluut niet! Want, op elk Limburgs evenement kom je in de VIP-lounge wel dezelfde mensen tegen, duur en chique uitgedost. En, ze komen niet voor het evenement an sich, maar om te zien én gezien te worden. Zelden of nooit verlaten ze hun veilige VIP-haven om zich onder het gezellige en leuke feestgedruis dat zich buiten afspeelt te mengen. En, ze gedragen zich na het zoveelste glas champagne niet alleen hautain, maar kortom decadent. Hoe later op de dag, hoe meer ze zich übermenschen voelen, hoe luider hun bulderlach wordt, het personeel van de bediening commanderend en sloten champagne bestellend om dan hun glas maar half leeg te drinken. Maar, eerlijk is eerlijk, van de “special treats” kan ik wel genieten, ook al is de entourage mijn dada niet.

Met mijn “gewone vrijkaarten” heb ik de vader van mijn kids gelukkig gemaakt, die dan ook met het ganse gezin gratis op stap kon. Geamuseerd hebben ze zich, de kids: vol slijk tot achter hun oren en het houten zwaard dat ze al enkele jaren op hun verlanglijstje hadden staan hebben ze van hun papa ook cadeau gehad. Dollend met vriendjes kon ook hun dag niet meer stuk, ondanks de zware regenbuien. En, als moeder laat het je niet onberoerd om je kinderen gelukkig en vrolijk te zien, een gans weekend lang.

Nadien nog een leuke barbecue in vertrouwd sociaal kader en tijdig naar huis om in bed met mijn favoriete tv-serie na te genieten van een super weekend. Heerlijk… Ik was zelfs niet écht moe en voelde me vanmorgen gewoon energiek en simpelweg happy. Gelukkig omdat ik gezegend ben met geweldige kinderen die met hun vrolijke gezichtjes en enthousiasme mij alle dagen nieuwe energie geven. Gelukkig omwille van de rust en de voldoening die de liefde me brengt, ongecompliceerd en mooi in al haar eenvoud. Gelukkig om de vrienden die oprecht om me geven, me steunen en hun helpende handen reiken als ik even niet meer kan. Gelukkig in mijn mooie en quasi afgewerkte huis, met de blote voeten over de warme parket lopen, genietend van elke stap die ik erop zet. Gelukkig om alle geluk dat ik heb…

Terugdenkend aan de decadentie van daags ervoor vraag ik me dan ook af of die “Vippers” met hun hoog superieuriteitsgehalte nog voluit kunnen genieten van de kleine dingen, die het leven zoveel meer inhoud geven…