Ook al worden de media gedomineerd door de stijgende olieprijzen t.g.v. de onrust in het Midden-Oosten, mijn wereld draait sinds een dikke week rond koffie!
(En, dan nog te weten dat ikzelf absoluut geen koffiedrinker ben...)
Enige kadering is misschien toch aan de orde voor wat betreft mijn werkplek…
Ik werk voor een dochtermaatschappij van een grote bankinstelling (helaas een dochtermaatschappij die momenteel in de verkoopsvitrine staat) en ben dan ook ondergebracht in één van de hoofdgebouwen van onze moedermaatschappij sinds 9 jaar. Fijne burelen op de 4de verdieping, met prachtige zonsopgangen en zicht op het achterliggende Limburgs groen en voorzien van behoorlijk wat “inhouse”-faciliteiten. Onze burelen worden – tesamen met de rest van het gebouw – onderhouden door een extern poetsbedrijf, er is een firma die de ramen doet, een bedrijf dat het kantoorgroen op regelmatige tijdstippen komt gieten (iets waar wij enkel in de gemeenschappelijke gangen genot van hebben, maar toch), een firma die het openlucht-groen en de gazons onderhoudt, 2 grote vergaderzalen op dezelfde verdieping en koffieservice als we voor onze kantoorhouders enkele malen per maand gebruik maken van de volledig functioneel ingerichte vergaderruimtes van onze moedermaatschappij, die dan ook nog eens "op onze verdieping", vlak tegenover mijn burelen liggen.
Maar, aan die koffieservice komt een einde, vernam ik vorige week. Neen, niet dat wij als "dochter-in-de-vitrine" plots droog gezet worden... Het betreft eerder een beslissing die genomen werd voor de GANSE bankgroep en binnen 8 weken van kracht gaat in ALLE gebouwen van de groep. Geen (Poolse) “Madame Arabelle” meer die met haar kar door de gangen host en de vergader- en opleidingslokalen komt voorzien van enkele thermossen verse koffie, die dan zelf geschonken kan worden in standaard witte kopjes hotelporselein. En, als extraatje zijn er dan nog echte lepeltjes om de koffiemelk onder het bruine goedje te roeren of de suiker wat beter te verdelen – allemaal gedaan!
Maar, we mogen als alternatief gratis gebruik maken van de beschikbare koffieautomaten in het gebouw! Dadelijk werp ik een eerste probleem in de groep, richting “decision makers”, die zich in Leuven en Brussel bevinden en dus deze nieuwe regel voor de ganse Groep beslist hebben: “Op onze vergaderetage staat geen koffieautomaat. Zal er daar dan eentje bijgeplaatst worden?”
Want, je kan toch moeilijk de cursisten uit 2 vergaderzalen (met toch een capaciteit van 20 en 70 personen) met 2 liften naar een hoger of lager gelegen verdieping sturen om daar te gaan aanschuiven voor koffie (in plastic bekertjes met plastic roerstaafjes en melkpoeder ipv koffieroom!)
Negatief antwoord gekregen: er worden nergens toestellen bijgeplaatst! "Volgens een studie zouden de beschikbare automaten voldoen om de vraag te dekken." Of dat in ons specifiek geval wel praktisch en handig is, staat nergens in hun cijferstudie vermeld, uiteraard.
Men wist me along the way wel nog te zeggen dat de vrijgekomen uren van Madame Arabelle dan geïnvesteerd konden worden in extra schoonmaak. Een behoorlijke luxe, gezien de schoonmaak in het gebouw de laatste jaren beperkt werd tot 2 korte avondbezoekjes van amper een half uurtje door een onderhoudsdame, zodat het hier nu al jaren smerig, vuil en stoffig is en ik vaak zelf al de natte doek en de spuitbus ter hand neem om ongewenste verontreinigingen weg te werken en muffe geuren camoufleer met het strategisch opstellen van geurverfrissers. En, de schimmel in de Senseo-toestellen probeer ik zelf voor te zijn door op geregelde tijdstippen de hele handel in de vaatswasmachine te duwen en bij hoge temperaturen zuiver te krijgen. Nog te zwijgen van de kevertjes die hier rondlopen en de laatste uitspraak van mijn baas, een week geleden: "Mijn vuilbak ziet eruit alsof er dadelijk een hand komt uitgekropen en ik overweeg een champignonnenkwekerij op mijn bureau aan te leggen!". Maar, de nationaal beoogde besparing van -30% op de schoonmaak, die onze “Moeder” oplegde is in hun ogen alvast een succes… En, ikzelf weiger om bij het centrale meldpunt te gaan "klagen", omdat de 2,5 beschikbare poetsdames - Madame Arabelle en haar schoondochter en een bijkomende parttime-kracht, die echt wel hun best doen om op 2 uren tijd het hele 5-verdiepingen tellende gebouw onder handen te nemen - anders toch weer de dupe worden van mijn klacht en nog harder achter hun veren gezeten worden. Gezien het personeelsverloop bij de externe firma en de aanhoudende depressies bij de werknemers die hier al allemaal de revue gepasseerd zijn geen al te beste keuze...
Tja, dan ben ik dus ook maar bij mijn eigen werkgever voor mijn eigen cursisten een oplossing gaan zoeken voor het nakende “koffieprobleem”. Het eerste idee om met een bijkomend “huishoudtoestel” koffie te zetten heb ik verworpen. Want, in een kan van 1,3 liter koffie zetten voor 30 personen betekent voor mij ’s morgens een half uur eerder komen werken, de kinderen die dag in de ochtendopvang droppen en de ganse dag heen- en weer lopen met thermossen, wat ik totaal niet zie zitten! Beter was dan het idee van het semi-professionele toestel, waarmee ik vlot 3 grote thermossen ga kunnen vullen. De hotelporseleinen kopjes en echte lepeltjes zijn ook besteld, zodat we ons vanaf 1 april (oh, sweet irony!) zelf gaan kunnen behelpen voor wat onze cursisten (toch allemaal bankkantoorhouders) betreft.
Tja, onze Moeder heeft zo geen creatieve oplossing en hun directiesecretaresse is minstens even “pissed” als ikzelf, gezien ook zij zich de volksverhuizingen, de bezette liften en de morsvlekken in de liften en gangen levendig kan voorstellen als ze eraan denkt hoe “haar mensen” vanaf dan het gebouw gaan moeten afspeuren op zoek naar een koffieautomaat voor een kopje caffeïne tijdens de breaks.
Erger nog is de situatie van onze Poolse Madame Arabelle, die een contract heeft bij de externe firma die zorgt voor de poets binnen het gebouw. Zij zat er niks mee in om koffie rond te rijden; zij stond ’s middags stralend lachend en sympathiek achter de toonbank van de cafetaria het eten uit te delen, nadien de tafels af te ruimen en te poetsen… en, dat allemaal met een vriendelijke Poolse glimlach.
Ik kwam haar tegen op de gang daarnet, onze koffiedame Liesbeth (zoals ze in’t echt heet)… met rood doorlopen ogen van het huilen sinds enkele dagen. Want, per 1 april wordt haar contract niet meer verlengd, gezien de koffiedienst afgeschaft wordt. Wie er dan de cafetaria gaat doen en de poets die ze daarnaast nog doet weet ze zelf niet. Of ze een ander contract gaat krijgen (met focus op poetsactiviteiten) omwille van haar nieuwe taakomschrijving weet ze niet. Ze weet niet hoe het verder zal gaan… Zegt dat ze begrijpt dat de vorige koffiedame al 4 jaar thuis zit met een depressie… Voelt zich buitengezet met de lege melkroomcups…
Vraag is dus of dit niet weeral de zoveelste besparingsmaatregel is die uitgedragen wordt op de kop van de onderste en minst weerbare schakel, dan wel een noodzakelijke herschikking van prioriteiten? Mijn kantoorhouders zullen alvast geholpen worden en verder kunnen rekenen op een "warm" kopje koffie dat door mensenhand gezet werd… niet door Madame Arabelle, maar door mezelf, gewapend met thermossen en hotelporselein, de lepels in de aanslag…
Nooit gedacht dat ik ooit een koffierevolutie zou moeten gaan tegenhouden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten