Ik voel mij gezegend en omringd door goeds…
Gisterenavond had ik de zetel en het
fleecedekentje nog eens ingeruild voor een avondje in gezelschap tijdens één
van de zomerse openluchtconcerten. Niet extreem druk, maar een aangename
hoeveelheid mensen, waarvan we er best wel wat kennen. Gezellig sfeertje ook:
frisse cocktail, live achtergrondmuziek, tenen in het gras, kinderen en honden
die genoten van de zomeravond, terwijl ouders en niet-ouders, geliefden,
vrienden en kennissen met elkaar konden bijkletsen.
Mijn gezinssamenstelling is die van
nieuw-samengesteld gezin: ik ben hertrouwd, mijn ex-man is hertrouwd en
onderling onderhouden we niet alleen het (co-)ouderschap, maar ook een fijn
sociaal contact met een deels overlappende vriendenkring en geregeld ook al
eens wat gezamenlijke activiteiten, vooral dan in de zomermaanden. Onze
omgeving is dat ondertussen al gewend dat wij als “gelukkig gescheiden koppel”
alsnog 1 gezin vormen, echter gehuisvest op 2 adressen en mét nieuwe partners.
Daar kijkt dan ook niemand nog echt van op, ook al was dat in het begin ooit
anders.
Afgelopen weekend waren mijn man en ik met
een bevriend koppel naar Parijs. Het koppel gaat ook met mijn ex-man op
vakantie elke zomer. Maar, dit jaar hebben ze er dus een weekendje Parijs met
ons bijgedaan. Niks bijzonders, ware het niet dat het koppel bestaat uit mijn
ex-vriend en zijn vriendin, die samenzijn omdat ze elkaar bij mij thuis ontmoet
hebben. Maar, dat is nooit echt raar geweest in de omgang dat nét hij de man is
die me heeft opgevangen toen ik mijn ex-man voor hem verliet. En, hij (en zijn
vriendin) zijn ondertussen zo een koppel overlappende vrienden geworden, die nu
eens met ons, dan eens met mijn ex-man optrekken.
Terug naar gisteren dan: mijn man en ik,
mijn ex-man en zijn vrouw, mijn ex-lief en zijn vriendin en nog een ex-vriend
van me – allemaal waren ze er. Niet echt zo raar en dat gebeurt wel vaker,
wonende in dezelfde kleine stad en houdend van dezelfde zomeractiviteiten. Op
een bepaald moment stond ik echter in het gezelschap, me realiserend dat ik op
dat ene moment de enige vrouw was (de andere 2 vrouwen zaten wat verderop met
de honden) met langs me mijn lieve man, geflankeerd door de 3 andere mannen,
die allemaal van zo’n grote betekenis waren in mijn leven. Deze 4 mannen hebben
mij de afgelopen 20 jaar gevormd tot wie ik nu ben. Mijn verleden, heden en
toekomst stonden alle 4 op dat kleine plekje gras, samen met mij en vooral elkaar
te lachen, te praten, te drinken en, ja, zelfs de spot met mij te drijven, zij
het op een plagerige niet-geme(e)n(d)e manier.
Op dat moment besefte ik hoe gelukkig ik
eigenlijk ben en hoeveel geluk ik altijd gehad heb, want ik ken liefde en heb
altijd liefde gekend. Ik ben omringd door pure vriendschappen, ontstaan uit die
liefdes. En, ondanks het feit dat ik mezelf niet altijd even graag zie, gaf het
me een warm gevoel te weten dat deze prachtmensen mij ooit wel graag gezien
hebben, van me gehouden hebben en in vriendschap hun tijd nog steeds met me willen
delen. Dat besef is zo ongelooflijk waardevol en kostbaar.
Dat mijn man een standbeeld verdient en ik
nog nooit zoveel liefde heb mogen ervaren in mijn leven, dat staat buiten kijf. En de andere
3, die ben ik dankbaar. Dankbaar voor dat onschatbare moment gisterenavond en
ook dankbaar voor hun vriendschap en steun door de jaren heen. Ik prijs mij
zeer gelukkig…
